Hoewel ik eind vorig jaar aangaf definitief te stoppen met deze weblog, wilde ik toch nog graag iets laten zien (en misschien gebeurd dat nog wel vaker).
Sinds begin maart kon ik vanuit mijn eetkamerraam/tuin een zwanenechtpaar volgen. Eerst hun zoektocht naar een plekje in het geriefbosje achter ons huis. Daarna het maken van hun nest. Vervolgens het paringritueel, wat overigens prachtig is om te zien, en de lange broedtijd.
Gisteren zag ik voor het eerst de kuikens, het zijn er vier, tussen de vleugels van de moeder zitten. Als je goed kijkt kun je, rechtsonder op de foto, een koppie waarnemen. Maar vanmiddag verlieten ze voor het eerst het nest.
Op een afstandje heb ik, samen met mijn kinderen, het bekeken en er van genoten.
