zondag 26 september 2010

Pompoensoep




Van mijn lieve ouders kreeg ik vandaag een kist vol eetbare pompoenen met o.a. Butternut en Golden Hubbard. Vorig jaar had ik een paar zakjes zaad gekocht en ook daarvan weer wat uitgewisseld voor andere rassen. Mijn vader heeft dit, en zaden van verschillende soorten sierkalebassen, gezaaid en samen met mijn zwager geteeld. Ook de kinderen van mijn zwager helpen daarbij goed. Dit jaar was er weer een mooie oogst en naast dat er wordt weggegeven zijn er ook veel verkocht waarvan de opbrengst voor verschillende goede doelen is bestemd, zoals Mercy Ships.



Van de Butternut, de lichte pompoen rechts, heb ik een pan soep gekookt.

Pompoensoep

800 gram pompoenblokjes
200 gram aardappelblokjes
2 uien of prei (alleen het witte gedeelte) -gesneden-
2 teentjes knoflook -gesneden-
4 t.l. kerriepoeder
1 gemberbolletje -uitgeknepen in de knoflookpers-
25 gram boter
1 liter water
2 kippenbouillonblokjes
peper en zout

Smelt de boter in een soeppan. Bak de ui/prei, samen met de knoflook, kerriepoeder en gember, glazig. Voeg de pompoen- en aardappelblokjes toe, roer het geheel goed door elkaar, en bak dit nog een minuutje mee. Giet het water erbij en voeg de bouillonblokjes toe: laat dit met de deksel op de pan minimaal 20 minuten koken. Pureer de soep en breng het op smaak met peper en zout.

Voeg voor een meer romiger soep wat creme fraiche of ongeklopte slagroom toe voor het gepureerd wordt.

Update: Voeg voor een pittige pompoensoep een extra bolletje gember toe en een half fijngesneden rode peper.

Nu heb ik een vraag: kun je pompoensoep ook inmaken? Het liefst zou ik de soep, nadat het gepureerd is, in potten willen overdoen en net als jam inmaken. Weet iemand of dit kan en zo ja, hoelang het houdbaar is?

dinsdag 10 augustus 2010

Een beetje zelfvoorzienend




Straks als de schuur gebouwd is zullen we de achtertuin aanpakken (en misschien ook de voortuin), maar zolang we daar nog geen concrete plannen voor hebben ligt er een enorme lap gras, staan hier en daar gewoon wat uitprobeersels, tiert het onkruid weelderig en liggen er voor de rest een heleboel grindtegels die dienen als pad en terras.

Het lijkt me wel wat om straks een hoekje te gebruiken voor een moestuintje en om alvast wat ervaring op te doen heb ik wat dingetjes gezaaid. Zo staan er nu 8 tomatenplanten (vleestomaten, romatomaten en cherrytomaatjes), 5 courgetteplanten, een paprikaplant, rabarber, verschillende soorten kruiden (lavas/maggikruid, rozemarijn en thijm), een aantal aardbeienplanten en een zwarte bessenstruik. De courgetteplanten doen verschrikkelijk goed hun best en er zijn dan ook al ettelijke courgettes geplukt. De vlees- en romatomaten doen nauwelijks onder voor hun groene buurvrouwen, maar de cherrytomaten vallen tegen. De paprikaplant die ontstaan is uit zaad van een gekochte rode zoete puntpaprika, hangt vol met nog groene paprika's. De zwarte bes en de rabarber staan denk ik niet op een goede plek, of de grond is daar niet voedingrijk genoeg, en zullen moeten verhuizen. De prunus heb ik vorig jaar blijkbaar goed gesnoeid, want dit jaar zat de boom vol met kleine pruimen die helaas niet te pruimen zijn. De boom heeft een kans gehad, maar gaat er nu toch echt uit!



Vele courgettes zijn inmiddels ingemaakt in zoetzuur en staan te pronken in de provisiekast. Het klinkt misschien gek, maar telkens wanneer ik er langs loop en al die potjes zie staan, geeft het me een hoop voldoening. Naast de zoetzuur staan er inmiddels ook potten rabarber-aardbeienmoes, zwarte bessen en kersen gelei, ingeweckte sperziebonen, snijbonen en kersen ... heerlijk!

zondag 23 mei 2010

Zwemles




Hoewel ik eind vorig jaar aangaf definitief te stoppen met deze weblog, wilde ik toch nog graag iets laten zien (en misschien gebeurd dat nog wel vaker).

Sinds begin maart kon ik vanuit mijn eetkamerraam/tuin een zwanenechtpaar volgen. Eerst hun zoektocht naar een plekje in het geriefbosje achter ons huis. Daarna het maken van hun nest. Vervolgens het paringritueel, wat overigens prachtig is om te zien, en de lange broedtijd.



Gisteren zag ik voor het eerst de kuikens, het zijn er vier, tussen de vleugels van de moeder zitten. Als je goed kijkt kun je, rechtsonder op de foto, een koppie waarnemen. Maar vanmiddag verlieten ze voor het eerst het nest.





Op een afstandje heb ik, samen met mijn kinderen, het bekeken en er van genoten.